NAS SURESİ

"De ki: Sığınırım ben, insanların Rabb'ine. İnsanların padişahına. İnsanların tanrısına." (Nâs: 1-3)

Bu sûrede cin ve insan şeytanlarından ve onların gönüllere bıraktığı vesvese­lerden sığınma vardır. Biz cinlerin nasıl bir tasarrufa sahip olduklarını bilmi­yoruz. Ancak onların bizden ne istediklerini ve bize yöneliş gayelerini biliyo­ruz. Bu yüzden bizi koruması için insanların tanrısı ve padişahı olan Rabbe sığınıyo­ruz. Allah'ın sıfatlarının tekrarlanışı, yoksulluğu itiraf ve güçlüye sığınmadır.

"İnsanlara kötü şeyler fısıldayan o sinsi vesvas(vesvesecin)m şerrinden." (Nâs: 4)

Vesvas; eziyet vermek için gizlenen ve üzerine abanmak için fırsat kollayan, mü-vesvis ise; kendisinden sakınılması gereken hain düzenbaz demektir.

Bir başka yerde Allah şöyle buyuruyor: "Böylece biz, her peygambere İnsan ve cin şeytanlarım düşman yaptık. (Bunlar) aldatmak için birbirlerine yaldızlı sözler fı­sıldarlar." (En'am: 112)

İnsan şehveti galiba eylemdeki lezzeti, cin şehveti ise, İblis'ten miras kaldığı üze­re yoldan çıkarma arzusudur. Birbirlerinden işte böyle yararlanıyorlar.

Ancak şeytanlar, her türlü yaptırım otoritesinden mahrumdurlar. Yoldan çıkarma ve aldatma dışında hiçbir şeye mâlik değillerdir. Kim, onlara uyarsa, hele de uyarılıp sakındırıldıktan sonra, hiçbir özrü olamaz.

Bu sûre, nefsî kaygıların tehlikesinden ve onlardan kurtulmanın gereğinden söz etmektedir. Haklılığında sabrederek Rabbini hatırlayan mü'min, nefis ve onun endi­şelerinden, şeytan ve vesveselerinden kendisini koruyan sûrelerin içinde yaşar,

Nas Sûresi • 703